,Max un Moritz, Dos erschde Schnorjelche, gesprochen von Juke und Selma Beitzel, Wingesgausen
Ebene 3: Videos
Wittgensrteiner Platt (Wingeshausen)
Max un Moritz, Dos erschde Schnorrjelche
Die Wingeshäuser Kinderschar liest unter der Leitung von +Eckardt Hohenberger
"Max un Moritz: Dos erschde Schnorrjelche." In Winggeshäuser Platt.
Vorgelesen von Jule und Selma Beitzel (Wingeshausen)
Manchh eener, glöwet mersch uf's Woard,
Dä brücht sei Hinner uf da Hort,
dieweil hä gäre Eirer eßt -
wos steert än du da Hinnermäst.
Un wälls Eierleee ned mieh gerure,
Ka ma su ee Dier schee brure.
Zwädens hot's vo dä Färrrer veel,
Die nemmmd ma gäre fer sein Peel.
Die Wifra Bolte drem - dos aale Krestche,
Schmäß sein Kawepeel uf's Mestsche.
Uf em Stenzel kiff se do:
Drei Hinna un en Giggelhoh.
Max un Moritz semelierten nü,
Wos se itzend kinnen dü.
So mochden se vier Breckelcher
Voa poar aale Weckelcher;
Doren se ewwer's Kre - itz schee bänge
Un leeden se heemlich en Hoob - dohänge,
Da Gickel, ma menn hä hett's geroche,
Kreht do laud wie ned seid Woche.
Kikeriki! Nü kommt herbei,
hie get'ss ee Mohlzeit fer üch drei.
Hoh un Hinner, ree wie dull,
Jeres hot da Schnawel full.
De Gier hon se sech gefrässe,
Un rewwa un dewwa om Bännel gerässe.
Se rubben kreiz un rubbben quer,
Itzend hon se dos Malheer.
Se schlohn de Fleddde ee de Heh.
wos e Delwerei - oh je !
Om Bööm em Hoob om laange Ast
Hängt de ganze Hinnermast,
fD hulf kee gatze un ö kee lamendiere,
se lissen de Fledde hänke-
de oarme Dierer.
Immer länger wärd de Gorjel -
aus woarsch itzt med dem Georjel,
Jeres leere noch e staatzes Ei
Dunuh ärres Riehre un Rebelle voabei.
De Witfra Bolte ee ehrem Bedde,
Da Nochtkerrel o - se woar om nebbe,
Heard's Lamrendiere un d Kräche:
"Woarn du de Maise ee da Keche?"
Se did da Satz aus'em Bedde raus,
Curaschierd dabbbelt se vea's Haus.
Uf eemol fängt se o ze söppe un ze krische,
merem Scherzezeppel düt se sech d e Öje wische.
Eier Brure, Hinkel, Hoh -
Aus - perdü - un ned mieh do.
"Naud äs med meim Färrerdröm,
Alles hänkt om Abbelbööm!"
Bedrebbelt mecht se ee ehr Stebbbche,
un hollt sech du e kleenes Knebbche:
Schneed ab die Pracht - kunn's ned mieh säh,
wie se bambelten du su ee da Heh.
Unnern Oarme klemmt se sech dos Vieh;
Lüürig siehd ma se ee d'z Haus neezieh.
Hie dos woar da erschde Streech,
Wie's we-irer get - erfohrt ehr glech.