1. Feige, Georg: Ma wünns ned vagässe 2. Parzinsky, Herta: Stelle Zeire - online - Mitmachwörterbuch Wittgensteiner Platt

Suchen
Direkt zum Seiteninhalt

Hauptmenü:

1. Feige, Georg: Ma wünns ned vagässe 2. Parzinsky, Herta: Stelle Zeire

Plattform

Ma wünns ned vagässe !!
Von Adolf Schmerer, überarbeitet von Georg Feige.

Adolf Schmerer, damals Bürgermeister von  Bad Berleburg
hat das Gedicht 1985/86 in  schwarzenauer Mundart verfasst.
Georg Feige, seinerzeit Ortsvorsteher von Raumland, hat es
leicht abgewandelt in seinen Ortsdialekt übertragen.

Hans Wied
liest sein Gedicht:
Wie's mer als Chreastbämche ergange ers.


___________________________________________________________________________________________________________________________

Stelle Zeire.
Von
Herta Parzinski, Bad Laasphe-Rückershausen.








_____________________________________________________________________________________________________

Adolf Schmerer, damals Bürgermeister von  Bad Berleburg
hat das Gedicht 1985/86 in  schwarzenauer Mundart verfasst.
Georg Feige, seinerzeit Ortsvorsteher von Raumland, hat es
im Januar  leicht abgewandelt in seinen Ortsdialekt übertragen.



MA WÜNNS NED VAGÄSSE !

Vo Adolf Schmerer, ewwerarwed vo
Georg Feige.

Glöbd nür, de Wittgesteener Leire, die wessen ö wos vo da Welt,
die sein geprächdt vo oame Zeire un ned vo Reichtum un vo Gäld.
Drem kann masch's ned genüng vazehle, dumed se alle wessen heit,
wie sech de Mansche müssden queele, ee inser gürre aale Zeid.

Du gabbs de 70-Stunne-Wuche, med  Ürlöb worsch noch schlaachd bestelld,
ganz selten gabs mul Fleesch ze koche, kee Lohnfordzohlinge, Kännegäld,  
em Peddche  bessje Duffelsobbe, züm Arwedsplatz ging ma ze Füss,
uff de Fawrik, beim Steeneklobbe, züm Friesteck Brot un Quadschemüs.

Un wer mul kraang, ganz uhne Froge, dä had e doppeldes Malheer,
kee Kraankegäld de erschde Daage - un daa da Kraankekontrollör!
De Kleene doot ken Mansch bedüre, die annere, die mohlten erscht,
die Aarwa un de kleene Büre, die kamen ned glech hennerm Ferschd!

Un müsstes Vulk mul wos entscheire, un wodde irjendwann geweehld,
veern kleene Mann wor dos e Pleite, dä hod dubei kaum medgezeehld.
Sei Stimme woaren null un nichtig, Dreiklassewahlrächd herrschde noch,     
wer veel besass, d o s woar gewichtig - ma hat de Geeßel  orra`s Joch!

Dageje sei woar kommunistisch - veer Angesde hod manch eener sech geduckt,
vabessere woar sozialistisch - nür ehrbar, wer ned uffgemuckt,
un doat sech eener mul beschwere, da fun ma glech da richtije Dreh,            
ee Woard  dageje, kunn masch' s heere, wenn dasch's ned bassd, da kannste geh!   

De Kleene doot ma esdemiere, wenn werra Krieg vom Zaun gebroche,
da brüchde ma se züm marschiere un hod en Gott un de Wellt vasproche.
Da kunn ma gruße Rede heere, voo Vaterland  un Morjerud!
Nür dä Mann genoss de Ehre, dä ö bereed züm Heldedud.

Ma läwen itzd ee bessre Zeire, da kleene Mann hot veel gewunne,               
doch geds noch immer zü veel Leire, die hon sech noch ned raachd besunne.
Ma mürrens ehrlich doch bekenne, wersch eemul wees, ö dubei bleiwed,
ned alle, die sech christlich nenne, sein waglich wies de Biewel schreiwed!   

Wünns ned vagässe, liewe Leire, un wünn ins  alle drem bemehje,
die ungeraachde aale Zeire, die wünn ma ned mieh werra säh!   
Un suwoss daffs ned werra gäwe, dass nür regierd dos gruße Gäld.
WENN ALLE GLICHES RAACHD ZÜM LÄWE;
Da BLEIWEDS Ö FRIEDLICH EE DA WELT !!




Stelle Zeire
von Herta Parzinski, Bad Laasphe-Rueckershausen

Eh so maenche stelle Zeire, daenkt ma doch so gaearn zeroecke,
oo so maenche liewe Leure. oo so maenches stelle Gloecke.

Jujendleche Belder gaugen ver em wie en Schmetterling,
wer em do ehm Ohrme dod schauken, lang da letzte Weg scho ging.

Erschte Liewe, erschtes Hoffe, ach wie herrlech, ach wie schee.
Amor hat des Herz getroffe, doch wie baale kom each Weh.

Trotzderm ee so stelle Zeire, daenkt ma doch so gaearn zeroecke,
oo so maenche liewe Leure, on so maenches stelle Gloecke.


Hans Wied
Wie's mer als Chreastbaemche ergange ers !

Ech woar mol e Baemche em diefe Waald,
erscht kerzlech geplaanzt, noch goar net so aalt,
ma brochte mech each net lange ze suche,
ech staan ganz dohne bei ner decke Buche!"
"Vellecht ers mehr doas zum Verhaengnis woarn
basst off, ech verzeahns och etze ganz vo voarn.

Em Dezember, wenn da Schnie faellt, on es ers rechtig kaalt,
werds off amol ganz wahne waejelech em Waald.
Ma sieht se, met de Aexte on Seje remstronze,
met de Baeme derch de Schnaese komme gedonze.

Es sei noch kaa vier Woche vergange,
do kom aener met na Axt on woll mech lange.
Erscht doocht ech, hae werre en annre nomme,
doch herno erre werrer no mer gekomme.
Hae mosterte mech vo alle Seire ob,
on zesselte da Schnie vo mein Aeste rob,
hob schwinne sei Axt, on schlug dreimol zu,
Saeht "fertech gesucht, etz hon ech Ruh!"
Do hatte mech noch met nem Straang emweckelt
on baes zem Owed em Waald versteckelt.
Mer woar zumure, ech kaas net beschreiwe.
wos werd dae Kerle woell et met mehr treiwe?

E
ch hats koum gedoocht, do kome scho oh,
no erres passiert, etz sei ech droh!
Hae bonn mech offs Auto fuhr los o weh,
machts gutt, ehr Baeme em Waald, ade!


Endlech woarn ma ogekomme, hat ma mech da losgebonne,
on ee ne großes Haus gebroocht, ech hat ma dos doch glech gedoocht.
Ee de Aecke neawern Owe
koom ech ee de gurre Stowwe.
Of jedem Aestche staan e Kerze,
wenn die mol oo sei, kaan ech schwerze.
Behange met Aeppen, Lametta on Perle,
ech derft net mieh en Waald beim herrle.
Ech kraeg each noch Schnie awwer net wie em Waald,
hae worre gesprueht on woar each net kaalt.
Oenger ma loge e verle Paeckcer,
Nesse, Plaetzcher on Botterwaeckcher.
On em mech rem do worre gesonge,
em Chor "Es ist ein Ros entspronge!"
Kurzum, ech woar scho da Mettelpunkt
on fiehlte mech wohl e all dem Prunk.

Doch of amol passiertes,  ech worre herforde,
ech kom ma ver wie e Schooff, wos ma schoorte.
Mei Perle worre werrer obgereaasse
on de Aeppen vom Baeme hat ma gegaeasse.

Es Chrestdoogsseange ers each vorbei,
ech fiens scho, des Eanne ers noh, owei!
Ver Angste, dass se ma noch alles hoelle
trotten so langsam each de Noelle.

Haure hon se sogoar de Frechheit beseasse
on mech em hohe Boge aus dem Fernster geschmeasse.
Etz lej ech hie on ka nur noch traeme
vom Waald, da Buche on de Daennebaeme.

(Veroeffentlicht in: Wiittgenstein. Blaetter des Wittgensteiner Heimatvereines e.V. Jg. 68 (1980), Bd. 44,S. 151)

 
Suchen
Zurück zum Seiteninhalt | Zurück zum Hauptmenü