Chräsdaagsevangelien fer Bärkefehle - online - Mitmachwörterbuch Wittgensteiner Platt

Suchen
Direkt zum Seiteninhalt

Hauptmenü:

Chräsdaagsevangelien fer Bärkefehle

Chräsdaag




Un dos Känd lag ee da Röfe
Chräsdaagsevangelien

ee Wittjesteener Mundoart


fer Bärkefehle
Vo Christian  Dellori



Sust woar kenn Platz ee dä Herberje
Aus’m Evangelium no Lukas (zweedes Kapidel, Verschde 1 – 7)

Ee dä Daage  gabb  da Kaiser Augustus nen Befehl aus, wono  sech alle Welt registriere losse müsste.
De erschte Volkszählinge  worde  derchgefiehrt, wie da Quirinus Laandfleejer vo Syrien woar.
Alle mochte sech uff de Wäg, em sech eeschreiwe ze losse, jeerer ee seiner Stood.
So  ö da Josef; hä ging vo da Stood Nazareth ee Galiläa no Judäa, no da Stood vom David, Bethlehem genaant.
Hä kam nämlich aus‘m Haus vom David un dämm seiner Familie.
Un hä wull sech eeschreiwe losse mettem Maria, wos em als Fraa zuegesaat un bei dämm e Känd engerwägs woar.

Wie se nü do woarn, kam de Zeit, un‘s Maria kam nerra.
Un äs brochde sein erschtgeborene Junge uff de Welt,
weggelde‘n ee Wennel un läde‘n ee e Röfe,
weil sust kenn Platz ee dä Herrberje woar.



„Ech sein de Maad vo insem Herr“

Aus’m Evangelium no Lukas (erschdes Kapidel, Verschde 26 – 38)

Em sechste Monat worde da Engel Gabriel vo Godd ee ne Stood ee Galiläa merrem Name Nazareth gescheggt
no na Jungfraa, die nem Mann met dämm Name Josef aus’m Haus David versproche woar.
Dä Name vo dä Jungfraa äss Maria. Un dä Engel kam bei ehr nee un saad:
„Sei  gegrießt, dü Gnadenreiche! Da Herr äss met deer, dech preist ma enger de Weiwesleire.“

Wie´s dos horde, kreegs en Schregge ewwa die Orede un ewwaläde, worres met dämm Grüß uff sech hett.
Do saad da Engel: „Dü brüchsd kee Angesde ze hon, Maria. Dü host Gnade gefunne bei Godd.
Dü kemmst ee annere Emstänne un kriest en Junge, un dü werscht än Jesus häße.
Hä werd en große Mann sei un Sohn vom Allerheejesde gerüffe wäre.
Godd, da Herr gedd em da Thron vo seim Vadda David,
hä regiert ewich em Haus David un sei Herrschaft nemmtd kee Enge.“

Do saad´s Maria gäje dä Engel: „Wie kann mer dos bassiere, wo ech doch kenn Mann honn?“
Do druff saad da Engel: „Da Helijje Geist kemmt ewwa dech un de Kraft vom Allerhejesde ewwaschaddet dech.
Deswäje werd dos Känd ö heilich un Godd sein Sohn genaant wäre.
D’s Elisabeth, dei Verwandte,  äss ee annere Emstänne un kried ee seim Aala noch en Junge;
dos äss em sechste Monat, wo’s doch hiss, ‘s weer unfruchtbar.
Fer Godd äss kee Deng unmechlich.“



De Herte un de Engelsbotschaft

Aus’m Evangelium no Lukas (zweedes Kapidel, Verschde 8 – 20)

Un do woarn Herte ee da Gejend, die uff’m Fäld ewwanochdede un Wache hille bei ährem Vieh.
Un gügg do: Uff eemol stann en Engel mädde engern un de Herrlichkäd vo insem Herr emstrahlde se;
un se hatte große Angesde. Dä Engel saad awwa: „Ehr büchd kee Angesde ze hon!
Ech hon e gürre Botschaft fer öch, e große Freude fersch ganze Volk.
Haure äss öch ee da Stood vom David öwwen Retter gebore woan.
Hä äss  Christus, da Herr. Dos sall öch e Zäche sei: Ehr fännd e Känd, geweggelt ee Wennel ee na Röfe lejje.
“ Un uff eemul woarn bei demm Engel e große Zohl vo dä Heerscharen aus’m Himmel:
Die lowede Gott un sunge:

„Ehre Gott ee da Heeh un uf da Ääre
Freere dä Mänsche met gürrem Sinn.“


ie die Engel vo dä Herte weg gen Himmel noff fiehre, saate de Herte werranä:
„Mer geh no Bethlehem un begügge ins de Geschichte, die do bassiert äss un die da Herr ins hot wesse losse.“
Un se mochden sech schwinne uff da Wäge un funne´s Maria un da Josef; un dos Känd lag ee da Röfe.
Wie se dos gesäh hatte, verzahlte ses ewwerall, wos´n vo  dämm Junge gesaad woan woar.
Un alle, die dos horte, staunte  ewwa dos, wos´n  de Herte verzahlte.
D‘s Maria awwa behill alle die Worte un bewägte se ee seim Herze.
Un de Herte ginge züregge, lowede un rühmde Godd fer alles,
wos se gesäh un gehort hatte, so, wies’n gesaad woan woar.


D‘s Maria beim Elisabeth
Aus‘m Evangelium no Lukas (zweedes Kapidel, Verschde 39 – 56)

Domols mochte sech’s Maria schwenge uf de Wäg ee’s Gebirje no da Stood Juda,
ging züm Zacharias seim Haus un grießtes Elisabeth.
Un do bassierte‘s, wie dos Elisabeth dämm Maria sein  Grüß horde, des dos Känd ee seim Leib hebbde.
Un da Helije Geist kam ewwersch Elisabeth un es riff met laura Stämme un saad:
„Gelowed sadd dü sei enger der Weiwesleire un gelowed sall sei ö die Leiwesfrucht.
Wie  äss mer, des de Modda vo meim Herr zü mer kemmd! Gück hie!
Wie ech dein Grüß horde, hebbde dos Känd ee meim Leib ver Freude.
Un glegglich  bäst dü, wo dü geglöwed host, weil Werklichkeet werd, wos deer vo insem Herr gesaad woarn äss.“

Do  saad's Maria:
„Hoog preist mei Seele da Herr,
Un mein Geist  jubelt ewwa Godd, mein Retter.
Hä hodd sein Blick geworfe uff sei kläne Maad!
Un gügg!  Vo itz o rüffe mech alle Mänsche glecklich,
Weil Großes met mer gedoo hot da Mächtije,
Heilich äss sein Name. Sei Erbarme met dä, die‘n ehre,
Gilt fer immer un alle Zeit.
Hä iewed Gewaald met seim Oorme
Un zerstrawed die, die ewwamierich un stolz sei.
De Mächtijje steeßt Hä närra vom Thron
Un erhäwed de Kläne.
Die Hunger hon ewwerschedd hä met sein Gawe,
De Reiche scheggde leer weg. E seiner Barmherzigkät
Kimmerde sech em sein Knächt Israel,
wie hä dos dä Aale versproche hot,
Dämm Abraham un sein Leire, uf ewich.
Un´s Maria bleeb drei Monate bei em, dono gings no Heeme züregge


Dämm Jesus sei Geburt
Aus‘ m Evangelium no Matthäus (erschdes Kapidel, Vers 18 – 25)

Met demm Jesus seiner Geburt woar dos so. D‘s Maria, sei Modda, woar dem Josef versproche.
Eh se zesammme zieh kunne, zächte sech’s,  doss‘s  Maria ee annere Emstänne woar – vom Helije Geist.
Da Josef  woar en ostannijje Mann, wull’s ned dees Geschwatz bränge un deswäje hämlich verlosse.
Wie hä noch so ewwaleete, begeendem em  Dröm en Engel, vo Godd gescheggd, un saad:
„Josef, dü Sohn vom David, dü brüchsd kee Angesde ze hon, d’s Maria zür Fraa ze nämme;
dos Känd, wos engerwägs äss, kemmt vom Helije Geist. ‘s kried en Junge, un dü gest em da Name Jesus.
Hä wird seim Vulk Häl bränge un’s vo sein Sinne frei mache.“

Dos alles äss bassiert, damet woahr werd, wos insen Herr derch dä Prophet wesse lesst,  dä saad:
Güggt her, de Junfraa kemmt ee Emstänne un kried en Junge, un  se nenne en Emmanuel. Dos heeßt:
Godd med ins.

Wie da Josef wach worde, dood hä, wos’m da  Engel gesaad hat, un nahm‘s  Maria als sei Fraa zü sech.
Hä dood awwa nedd meddem schloofe, berres da erschde Junge kreeje hat.  Un hä gabbem da Name
Jesus.


 
Suchen
Zurück zum Seiteninhalt | Zurück zum Hauptmenü