Chräsdaagsevangelium Elsoff - online - Mitmachwörterbuch Wittgensteiner Platt

Suchen
Direkt zum Seiteninhalt

Hauptmenü:

Chräsdaagsevangelium Elsoff

Chräsdaag
Elsoff

De Okündigung vom Jesus seiner Gebürd
Aus’m Evangelium no Lukas I, 26 – 38

Em säcksde Monad woarre da Engel Gabriel vo God ee ne Stadt ee Galiläa merrem Name Nazareth gescheggd, no ner Jongfraa, die nem Mann med dämm Name Josef aus’m Haus David vasproche woar. Da Name voa dä Jongfraa äss Maria. Un da Engel kom bei äm nee un saad: „Sei gegrießt, dü Gnadenreiche! Da Harr äss med deer, dech preisd ma enga d’n Weiwesleire.“
Wie’s Maria  dos horde, kreegs en Schrägge ewwa die Orede un ewwaleere, warres med dämm Grüß off sech hed. Do saad da Engel: „Dü brüjjest kee Angesd ze hon, Maria. Dü host Gnade gefonge bei God. Dü kemmesd ee annere Emstanne un krijjest en Sohn, un dü worscht en Jesus heeße. Hä woard en große Mann un Sohn vom Allerheechsde gerüffe wäre. God, da Harr, woard’em da Thron vo seim Vadda David gäwe, un hä woard ewig regiere em Haus David un sei Herrschafd woard kee Änge hon.“
Do saads Maria werra d’n Engel: „Wie kann ma das bassiere, wo ech doch kenn Mann hon?“ Droff saad da Engel: „Dà Heilijje Geisd kemmd ewwa dech un de Krafd vom Allerhechsde ewwaschadded dech. Deswäje woard das Känd ö heilich un God sein Sohn genannd wäre. D’s Elisabeth, dei Vawandte, äss ee annere Emstànne un krijjed ee seim Aala noch en Sohn; dos äss em säcksde Monad, wo’s doch hiss, ’s weer unfruchdbar. Fer Godd äss naud unmejelich.“
Do saads Maria: „Ech sein de Maad vo insem Harr, med mer salls wäre, wie dü dos gesaad hosd.“
Dono ging da Engel weg. 


Dämm Jesus sei Gebürd
Aus’m Evangelium no Lukas II, 1 - 7

Ee där Daage gab da Kaiser Augustus e Edikt raus, wono sech alle Wald registriere losse müßde. Derre orschde Vulkszehlinge woarre dorchgefiehrd, wie da Quirinus Landpfleger vo Syrien woar. Alle mochden sech off d’n Wäg, em sech eeschreiwe ze losse, jera ee seiner Stadt. Sö ö da Josef; hä ging vo da Stadt Nazareth ee Galiläa no Judäa, no da Stadt vom David, Bethlehem genannd. Hä kam nämlich aus’m Haus vom David un seiner Familie. Un hä wull sech eeschreiwe losse merrem Maria, was äm als Fraa zügesaad un bei dämm e Känd engawägs woar.
Wie se nü do woarn, kam de Zeid, uns Maria kam närra. Un äs brochde sein oaschdgeborene Sohn off de Wald, weggelde‘n ee Windel un leren ee ne Röfe, weil sunsd kenn Platz ee da Härbärje woar.

De Hàdde un de Engelsbodschafd
Aus’m Evangelium no Lukas II, 8 – 20

Un do woarn Hadde ee da Gejend, die off’m Fäld ewwanochdeden un Wache hillen bei ähren Härden. Un gück do: off ëëmol stüng en Engel mädde engern, un de Harrlichkeed vo insem Harr emstrahlde se, un se harren große Angest. Da Engel saad awwa: „Ehr brüchd kee Angesd ze hon! Ech hon e gürre Bodschafd fer üch, e große Freire fer‘s ganze Vulk. Haure äss ee da Stadt vom David öwwen Rëdder gebore woarn. Hä äss Christus, da Hàrr. Das sall üch e Zeeeche sei: Ehr fängt e Känd, geweggelt ee Windeln ee ner Röfe lejje.“ Un off eemol woarn bei dämm Engel e große Zohl vo dänn Heerscharen aus’m Himmel, die loweden God un songen:

Ehre sei God ee da Heh un off da Ähre
Freere dänn Mànsche med gürrem Senn.

Wie de engel vo dänn Hadde weg en Himmel noff fiehren, saaren de Hadde werrananna: Mer gehn no Bethlehem un begüggen ins die Geschichde, die do bassierd äss und die da Harr ins hod wesse losse. Un se eilten un fongen’s Maria un da Josef; un das Känd lag ee da Röfe. Wie se dos gesäh harren, vazehlden ses ewwaall, was’n vo dämm Jonge gesaad woarn woar. Un alle, die das hoarden, staunden ewwa dos, was’n de Hadde vazehlten. D’s Maria awwa behill all die Worde un bewejede se ee seim Hazz. Un de Hadde gingen zeregge, loweden un rühmden God fer alles, was se gesäh un gehord harren, sö, wies’n gesaad woarn woar.

Dämm Jesus sei Gebürd
Aus’m Evangelium no Matthäus I, 18 – 23

Merrem Jesus seiner Gebürd woar das sö. D’s Maria, sei Modda, woar d’m Josef vasproche. Ehe se zesammezieh kunnen, zeichde sech‘s, dass’z Maria ee annere Emstanne woar – vom Heilije Geist. Da Josef woar en ostannijje Mann, wull’s ned eed’s Geschwatz bränge un dowäje heemlich valosse. Wie hä noch sö sinnierde, kam em em Dröm en Enegel, vo God gescheggd, un saad: "Josef, dü Sohn vom David, dü brüjjest kee Angesd ze hon, d’s Maria zür Fraa ze nämme; dos Känd, was engawäägs äss, kemmd vom Heilije Geist. ’s krijjed en Sohn, un dü gest’em da Name Jesus. Hä woard seim Vulk Heil bränge un’s vo sein Sünde frei mache.
Das alles äss bassierd, damed wohr woard, wos insen Harr dorch dänn Prophet wesse lesst, där saad: Güggd här, de Jongfraa kemmd ee Emstanne un krijjed en Sohn, un se nennen’en Emma-nuel. Das heesd: Godd med ins.
Wie da Josef wach woarre, doore, was’m da Engel gesaad had, un nahm’z Maria als sei Fraa zü sech. Hä dood awwa ned merrem schloofe, birres da orschde Sohn kreeje had. Un hä gawwem da Name Jesus.
 
Suchen
Zurück zum Seiteninhalt | Zurück zum Hauptmenü