Berghausen: E Chräsbeemche azehld - online - Mitmachwörterbuch Wittgensteiner Platt

Suchen
Direkt zum Seiteninhalt

Hauptmenü:

Berghausen: E Chräsbeemche azehld

Ortschaften
Bäaghaus (Berghausen)
E Chräsbeemche azehld.
E Bäaghessa Platt vo Luise Wunderlich

Als mer via Juhre de Böömschule hadden medgemochd,
du woaden mer vo nem Hannla  nu Wittjestee gebrochd!

Wie mer nü em Waald okumme woan,
du riff da Hannla: "Jetzt geds ods planze ran!"

Ech margde glech, doß ma wos besunneres woan. Dä eene Mann saed nämlich: 
"Ech wünschen doch vo ganzem Harze, doß de Beemcha schee ogenn
un fein wossen ee de Ähre,
sunsd kinns nämlich kee scheene Chräsbeemcha wäre."

Ins gefill da Platz jo ganz wahne güd,
mer läbden ins ee, äs woa su schee,
bei Sunne, Wänd, Raa un Schnie.
Om liebsde bleewen ma jo fea imma hie.

Poa Juhr hadden mer ö inse Rüh, 
doch ab ub zü kam schon mul en Mann.

Hä ing de Reihn ruff un runna un saed:
"Es äss wie e kleenes Wunna!
Wos hon de Beemcha su schee gewosse, fein dungelgrie un feine Nuule,
nä, ech kann med mein Beemcha waeglich pruhle."

O wie,duchden mer alle,
wenn mer dämm su güd gefallen,
hon mer de längsde Zeit hie o insem scheene Platz gestanne.

Nä, ins worre reene Angesde un Bange,
äs düade ö gorned lange, du woasch su weid.

Uffrejinge mochde sich bei ins breed.
Mer bewegden inse Äsde un hillen ins ganz fesde.
Alles hulf naud.

Eens-zwee-drei kam e ganze Kolonne habei,
oh, suwos haren mer noch ned gesäh...

Dregga un Wajen, un e Gruß Scheld woa dro, du stann:
"Hol Dir Deinen Weihnachtsbaum in Wittgenstein!"
Mansche woaren du, vo alleen Soarden!

Se liffen em de ganse Bäag rem un süchden,
weil se jo ö dos  richdije Beemche  fer ähre Zämma brüchden.

Manhe klaaden: "Nä, nä, da veele Schnie,
mer dünn awwa de Beene su wieh."





Du kam en Mann, dä güggde sech mul em,
du sage mech du stenn un saad: "Dü bäsd awwa grore güd ee inse Haus"",
un nahm mech ausem Bäag raus.

"Mach's güd, mei liewe Freunde,
un dü scheene Quelle, dü hiost ins imma Wassa gegäwe,
em Dunkle un Hälle, Waaldwesse ade, ade !"

Awwwa itzd fing fer mech e anna Läwe o 
Als arschdes woardee ech ee e gruß Ruhr gesteggd,
un med nem weje Netz emstreggd.
Nü  woar ech schlang wie e Tanne,
un kam uff's Auto o ne Stange.

Mer fieren ganz, gaanz lange.
Endlich woarn mer beim Haus.
"O", duchte ech, "dos siehd awwa vo össe ganz eelorend aus."
Da Hausher nahm mech aus meim Netz raus
un  saad werra sei Fraa: "Siehd dos Beemche ned wunnabar aus ?"

Jo", saad de Fraa un riff de de Känne,
die doren mech ö ganz schigg fänne.
Zunächsd blew ech noch dösse em Goarde stenn.
Awwa jeren Dag bestaunden se mech un gingen em mech rem.

Da Adwend ging vorbei, Heilichowend woar du ... ech woar su fruh!
Ee da gürre Stuwwe kreeg ech e scheene Egge,
woarde geschmüggd med Karzen un Starne.
Unna mer lajen Päggscha, Speelwaeg fer de Känne.

Mer gejenewwa stann en Stalll med Josef un Maria un Dämmm Jesuskänd.
Kieh woarn dränne un Hei un Struh.
Die Mansche em Stall woarn allee su fruh.

Da Vadda steggde nü  de Karzen o.
Du kamen da Ubba un de Umama un de Mudda
med de Känne noch ree.
Es woarde gebädd, gesunge un geläse,
doch da Chräsddag woar zü schwinne gewäse.

Stelle kehrde ee em Haus un ech duchde:
"Itzd müßd dü schwinne werra raus!"

Un alle duchden med stellem Sänn:
"Mer brängen dech raus, doch nächsdes Juhr,
wenn God wäll, kemmd werra su e Beemche eeds Haus.
 
 
Suchen
Zurück zum Seiteninhalt | Zurück zum Hauptmenü