Chräsdaagsevangelien ee Berghesser Plad - online - Mitmachwörterbuch Wittgensteiner Platt

Suchen
Direkt zum Seiteninhalt

Hauptmenü:

Chräsdaagsevangelien ee Berghesser Plad

Chräsdaag

Un dos Känd lag ee da Röfe
Chräsdaagsevangelien
no Matthäus un Lukas
ee Berghesser Pladd
Vo Bernd Stremmel



Sunsd woar kenn Pladds ee da Harberje
Aus’m Evangelium nu Lukas (zweedes Kapidel, Verschde 1 – 7)

Ee dä Daaje gabb da Kaiser Augusdus en Befehl aus, wunu sech alle Weld registriere lusse muessde.
Derre aschde Vulgszehlinge funn stadd, wie da Quirinus Landfleeja vo Syrien woar.
Alle mochden sech uff de Wäg, em sech eeschreiwe ze lusse, en jeerer ee seinerStood.
Su ö da Josef; hä ging vo da Stood Nazareth ee Galiläa nu Judäa, nu da Stood vom David, Bethlehem genannd.
Hä kam nämlich ausm Haus vom David un seiner Familie. Un hä wull sech eeschreiwe lusse merrem Maria,
wos äm als Fraa zügesaad un bei dämm e Känd engawägs woar.
Wie se nü du woarn, kam de Zeid, uns Maria kam närra.
Un äs brochde sein aschdgeburene Junge uff de Weld,
weggelde'n ee Windel un leede'n ee ne Röfe,
weil sunsd kenn Pladds ee dä Harberje woar.


„Ech sein de Maad vo insem Harr!“
Aus’m Evangelium nu Lukas (aschdes Kapidel,  Verschde  26 – 38)

Em sächsde Munad worde da Engel Gabriel vo Godd ee ne Stood ee Galiläa merrem Name Nazareth gescheggd
nu na Jungfraa, die nem Mann med dämm Name Josef aus’m Haus David vasproche woar.  
Da Name vo da Jungfraa woar Maria. Un da Engel kam bei äm nee un saad:
„Sei gegrießd, dü Gnadenreiche! Da Harr äss medd  dea, dech preisd ma enger de Weiwesleire.“
Wie‘s dos horde, kreegs en Schregge ewwa die Oreere un ewwaleede, worres medd dämm Grüß uff sech hedd.
Du saad da Engel: „ Dü brüchsd kee Angesde ze honn,  Maria. Dü hosd Gnade gefunne bei Godd.
Dü kemmsd ee annere Emstanne un krijjesd en Junge, un dü warschd än Jesus heeße.
Hä wadd en gruße Mann sei un Sohn vom Allerheechsde gerüffe wäre.
Godd, da Harr gedd em da Thron vo seimVadda David,
hä regierd ewich em Haus David un sei Harrschafd wadd kee Änge honn.“
Du saads Maria werra dä Engel: „Wie kann ma dos bassiere, wu ech doch kenn Mann honn?“
Druff saad da Engel: „Da Heilijje Geisd kemmd ewwa dech un de Krafd vom Allerhechsde  ewwaschadded dech.
Desweje wadd dos Känd ö heilich un Godd sein Sohn genannd wäre.
D’s Elisabedd, dei Vawande, äss ee annere Emstanne un krijjed ee seim Aala noch en Junge;
dos äss em sächsde Munad, wu’s doch hiss, ‘s wea unfruchdbar. Fea Godd äss kee Deng  unmechlich.“
Du saads Maria:  „Ech sein de Maad vo insem Harr; medd mea salls wäre, wie dü dos gesaad hosd.“
Dunu ging da Engel wegg.


De Hadde un de Engelsbodschafd
Aus’m Evangelium nu Lukas (zweedes Kapidel, Verschde  8 – 20)

Un du woarn Hadde ee da Gejend, die uff’m Fäld ewwanochdeden un Wache hillen bei ährem Vieh.
Un gügg du: uff eemul stann en Engel mädde engern un die Harrlichkeed vo insem Harr emstrahld se;
un se harren gruße Angesde. Dä Engel saad awwa: „Ehr brüchd kee Angesde ze honn!
Ech honn e gürre Bodschafd fea üch, e gruße Freere feas ganze Vulg.
Haure äss ee da Stood vom David öwwen Redda gebure woarn. Hä äss  Christus, da Harr.
Dos sall üch e Zeeje sei: Ea fännd e Känd, geweggeld ee Windeln ee na Röfe lejje.“
Un uff eemul woarn bei dämm Engel e gruße Zohl vo dä Heerscharen aus’m Himmel:
Die loweden Godd un sungen:

„Ehre sei Godd ee da Heeh un uff da Ääre
Freere dän Mansche medd gürrem Sinn.“


Wie die Engel vo dä Hadde wegg en Himmel nuff fiehren, saaren de Hadde werrananna:
“Mea genn nu Bethlehem un begüggen ins de Geschichde,
die du bassierd äss un die da Harr ins hodd wesse lusse.“
n se mochden sech schwenge uff de Wäg un funnen‘s Maria un da Josef;
un dos Känd lag ee da Röfe.
Wie se dos gesäh hadden, vazehlden ses ewwaall, wos‘n vo dämm Junge gesaad woarn woar.
Un alle, die dos horden, staunden ewwa dos, wosn de Hadde vazehlden.
D‘s Maria awwa behill alle de Worde un bewegde se ee seim Harze.
Un de Hadde gingen zeregge, loweden un rühmden Godd fea alles,
wos se gesäh un gehord hadden, su, wies’n gesaad woarn woar.


D‘s Maria beim Elisabedd
Aus‘m Evangelium nu Lukas (aschdes Kapidel, Verschde 39 – 56)

Dumuls mochde sech’s Maria schwenge uff de Wäg eeds Gebarje nu da Stood Juda,
ging em Zacharias sei Haus un grießde ‘s Elisabedd. Un du bassierdes,
wie dos Elisabeth dämm Maria sein  Grüß horde, doss dos Känd ee seim Leib hebbde.
Un da Heilije Geisd kam ewwas Elisabedd un’s riff medd laura Stämme un saad:
„Gelowed sadd dü sei unna de Weiwesleire un gelowed sei sall ö die Leiwesfruchd.
Wie äss mea, doss de Mudda vo meim Harr zü mer kemmd! Gügg her!
Wie ech dein Grüß horde, hebbde dos Känd ee meim Leib fea Freere.
Un glegglich bäsd dü, wu dü geglöwed hosd, weil Warglichkeet wadd,
wos deer vo insem Harr gesaad worn äss.“

Du saads Maria:
„Huugpreisdmei Seele da Harr,
Un mein GeisdjuweldewwaGodd, mein Redder,
Hä hodd sein Bligggewoarfe uff sei kleene Maad !
Un gügg! Vo itzd o rüffen mech alle Mansche glegglich,
weil Grußes medd mea gedoo hodd da Mächdije,
Heilich äss sein Name; sei Erbarme medd dä, die‘n ehren,
Gild fea immer un alle Zeid.
Hä iewed Gewaald medd seim Oarme;
Un zastrawed, die ewwamierig un stulz sein.
De Mächdijje steeßd hä närra vom Drohn
Un aheewed de Kleene.
Die Hunga hon, ewwaschedd hä medd sein Gawe,
De Reiche scheggde leer weg. Ee seiner Barmherzichkeed
Kemmerde sech em sein Knaachd Israel,
Wie hä dos dä Aale vasproche hadd,
Dämm Abraham un sein Leire, uf ewich.“

Uns Maria bleeb drei Munade bei em,
dunu gings nu Heeme zeregge.


Dämm Jesus sei Geburd
Aus’m Evangelium nu Matthäus, (aschdes Kapidel, Verschde 18 – 25)

Meddemm Jesus seiner Geburd woar dos su. D‘s Maria, sei Mudda, woar ‘m Josef vasproche.
Ehe se zesammmezieh kunnen, ze-ichde sech’s, doss d’s Maria ee annere Emstanne woar – vom Heilije Geisd.
Josef woar en ostannijje Mann, wull’s nedd ee d’s Gereere bränge un deswäje heemlich valusse.
Wie hä noch ewwaleede, kam‘em em Dröm en Engel, vo Godd gescheggd, un saad:
„Josef, dü Sohn vom David, dü brüchsd kee Angesde ze honn, d’s Maria züa Fraa ze nämme;
dos Känd, wos engawäägs äss, kemmd vom Heilije Geisd.
D‘s krijjed en Junge, un dü gesd‘em da Name Jesus. Hä wadd seimVulg Heil bränge un’s vo sein Sünde ree wasche.“
Dos alles äss bassierd, dumedd wuahr wadd, wos insen Harr darch dä Prophed wesse lessd, dä saad:
Güggd her, de Junfraa kemmd ee Emstanne un krijjed en Junge,
un se nennen än Emmanuel.os heeßd: Godd medd ins.
Wie da Josef wach worde, dood hä, wos’m da Engel gesaad hadd, un nahm d‘s Maria als sei Fraa zü sech.
Hä dood awwa nedd meddem schloofe, birres da aschde Junge kreeje hadd. Un hä gabbem da Name
Jesus.





Chräsdaagsevangeliumno Matthäus I, 18 – 25. Beraten in einem Arbeitskreis der
Redaktion des Online-Mitmachwörterbuches Wittgensteiner Platt von Dr. P.
Kickartz, A. Althaus-Aderhold, Chr. Dellori, E. Dienst, A. Hackler, H.  Parzinski,
E. Pohl, K.-H. Schneider, B. Stremmel, J. Voelkel
                                                                         *
Die Weihnachtsevangelien nach Matthäus und Lukas. In die Mundart Wittgen-
steins übersetzt und herausgegeben von Dr. Peter Kickartz, Bad Berleburg –
Hemschlar, postalisch:  52074 Aachen, Hans- Böckler-Allee 3. In der Mundart von
Berghausen von Bernd Stremmel. Gestaltung und Vertrieb: Anke Althaus-Aderhold,
Dorfstraße23, 57319 Bad Berleburg – Alertshausen.


 
Suchen
Zurück zum Seiteninhalt | Zurück zum Hauptmenü