Chräsdagsevangelien Bäaleborg - online - Mitmachwörterbuch Wittgensteiner Platt

Suchen
Direkt zum Seiteninhalt

Hauptmenü:

Chräsdagsevangelien Bäaleborg

Chräsdaag

Un dos Känd lag ee da Röfe
Chräsdaagsevangelien
no Lukas un Matthäus
eeWittjesteener Pladd
fer Bäaleborg

vo Anne Schneider un Georg Bald

  
Bild: Stefan Völlkel (Bad Berleburg)

Sunsd woar kenn Pladds ee da Herberje
Aus’m Evangelium no Lukas (zweedes Kapidel, Verschde 1 – 7)

Ee dä Daaje gabb da Kaiser
Augusdus en Befehl aus,
wono sech alle Weld regestriere losse müssde.
De erschde Vulgszehlinge funn stadd, wie da Quirinus Landfleeja vo Syrien woar.
Alle mochden sech uff de Wäg, em sech eeschreiwe ze lusse, en jeerer ee seiner Stood.
Su ö da Josef; hä ging vo da Stood Nazareth ee Galiläa no Judäa, no da Stood vom David, Bethlehem genannd.
Hä kam nämlich ausm Haus vom David un seiner Familie.
Un hä wull sech eeschreiwe lusse merrem Maria, wos äm als Fraa zügesaad un bei dämm e Känd unnerwägs woar.
Wie se nü du woarn, kam de Zeid, uns Maria kam närra.
Un äs brochde sein erschdgeburene Junge uff de Weld,
weggelde'n ee Windel un leede'n ee ne Röfe,
weil sunsd kenn Pladds ee dä Herberje woar.


„Ech sein de Maad vo insem Härr!
Aus’m Evangelium no Lukas (erschdes Kapidel,  Verschde  26 – 38)

Em sächsde Munad worde da Engel Gabriel vo Godd ee ne Stood ee Galiläa
merrem Name Nazareth gescheggd no na Jungfraa,
die nem Mann med dämm Name Josef aus’m Haus David vasproche woar.  
Da Name vo da Jungfraa woar Maria.
Un da Engel kam bei äm nee un saad: „Sei gegrießd, dü Gnadenreiche!  
Da Härr äss medd  dea, dech preisd ma unner de Weiwesleire.“
Wie‘s dos horde, kreegs en Schregge ewwa die Oreere un ewwaleede,
worres medd dämm Grüß uff sech hedd.
Du saad da Engel: „ Dü brüchsd kee Angsd ze honn,  Maria.
Dü hosd Gnore gefunne bei Godd. Dü kemmsd ee annere Emstänne
un krijjesd en Junge, un dü wärschd än Jesus heeße.
Hä wärd en gruße Mann sei un Sohn vom Allerheechsde gerüffe wäre.
Godd, da Härr gedd em da Thron vo seimVadda David,
hä regierd ewich em Haus David un sei Härrschafd wärd kee Enne honn.“

Do saads Maria werra dä Engel: „Wie kann ma dos bassiere, wu ech doch kenn Mann honn?“
Druff saad da Engel: „Da Heilijje Geisd kemmd ewwa dech un de Krafd vom Allerhechsde  ewwaschadded dech.
 Desweje wärd dos Känd ö heilich un Godd sein Sohn genannd wäre.
D’s Elisabedd, dei Vawande, äss ee annere Emstänne un krijjed ee seim Aala noch en Junge;
dos äss em sächsde Munad, wu’s doch hiss, ‘s wear unfruchdbar.
Fea Godd äss kee Deng  unmechlich.“
Do saads Maria:  „Ech sein de Maad vo insem Härr;
medd mea salls wäre, wie dü dos gesaad hosd.“
Dono ging da Engel wegg.


De Härde un de Engelsbodschafd
Aus’m Evangelium no Lukas (zweedes Kapidel, Verschde  8 – 20)

Un do woarn Härde ee da Gejend, die uff’m Fäld ewwanochdeden
un Wache hillen bei ährem Vieh.
Un gügg do: uff eemul stann en Engel mädde unnern,
un die Härrlichkeed vo insem Härr emstrahld se; un se harren gruße Angsd.
Dä Engel saad awwa: „Ehr brüchd kee Angsd ze honn!
Ech honn e gürre Bodschafd fea üch, e gruße Freere fers ganze Vulg.
Heire äss ee da Stood vom David öwwen Redda gebure woarn.
Hä äss  Christus, da Härr. Dos sall üch e Zeeche sei:
Ear fännd e Känd, geweggeld ee Windeln ee na Röfe lejje.“
Un uff eemul woarn bei dämm Engel e gruße Zohl vo dä Heerscharen aus’m Himmel.
Die loweden Godd un sungen:

„Ehre sei Godd ee da Heeh un uff da Ääre
Freere dän Mänsche medd gürrem Sinn.“

Wie die Engel vo dä Härde wegg en Himmel nuff fiehren, saaren de Härde werrananna:
“Mea genn nu Bethlehem un begüggen ins de Geschichde,
die du bassierd äss un die da Härr ins hodd wesse lusse.“
Un se mochden sech schwinne uff de Wäg un funnen‘s Maria un da Josef;
un dos Känd lag ee da Röfe.
Wie se dos gesäh hadden, vazehlden ses ewwaall, wos‘n vo dämm Junge gesaad woarn woar.
Un alle, die dos horden, staunden ewwa dos, wosn de Härde vazehlden.
D‘s Maria awwa behill alle de Worde un bewegde se ee seim Herze.
Un de Härde gingen zeregge, loweden un rühmden Godd fea alles,
wos se gesäh un gehord hadden, su, wies’n gesaad woarn woar.


D‘s Maria beim Elisabedd
Aus‘m Evangelium no Lukas (erschdes Kapidel, Verschde 39 – 56)

Domols mochde sech’s Maria schwinnge uff de Wäg eeds Gebärje
nu da Stood Juda, ging em Zacharias sei Haus un grießde ‘s Elisabedd.
Un du bassierdes, wie dos Elisabeth dämm Maria sein  Grüß horde, doss dos Känd ee seim Leib hebbde.
Un da Heilije Geisd kam ewwas Elisabedd un’s riff medd laura Stämme un saad:
„Gelowed sadd dü sei unna de Weiwesleire un gelowed sei sall ö die Leiwesfruchd.
Wie äss mea, doss de Mudda vo meim Härr zü mer kemmd!
Gügg her! Wie ech dein Grüß horde, hebbde dos Känd ee meim Leib fea Freere.
Un glegglich bäsd dü, wu dü geglöwed hosd, weil Wärglichkeet wärd,
wos deer vo insem Härr gesaad worn äss.“

Do saads Maria:
„Hoog preisd mei Seele dem Härr,
Un mein Geisd juweld ewwa Godd, mein Redder,
Hä hodd sein Bligg gewoarfe uff sei kleene Maad !
Un gügg! Vo itzd o rüffen mech alle Mensche glegglich,
weil Grußes medd mea gedoo hodd da Mächdije,
Heilich äss sein Name; sei Erbarme medd dä, die‘n ehren,
Gild fea immer un alle Zeid.
Hä iewed Gewaald medd seim Oarme;
Un zersträwed, die ewwamierig un stulz sein.
De Mächdijje steeßd hä närra vom Drohn
Un erheewed de Kleene.
Die Hunga hon, ewwaschedd hä medd sein Gawe,
De Reiche scheggde leer weg. Ee seiner Barmherzichkeed
Kemmerde sech em sein Knäächd Israel,
Wie hä dos dä Aale vasproche hadd,
Dämm Abraham un sein Leire, uf ewich.“

Uns Maria bleeb drei Munade bei em,
dunu gings no Heeme zeregge.


Dämm Jesus sei Geburd
Aus’m Evangelium no Matthäus, (erschdes Kapidel, Verschde 18 – 25)

Meddemm Jesus seiner Geburd woar dos so.
D‘s Maria, sei Mudda, woar ‘m Josef vasproche. Ehe se zesammme zieh kunnen,
zeechde sech’s, doss d’s Maria ee annere Emstänne woar – vom Heilije Geisd.
Josef woar en ostännijje Mann, wull’s nedd ee d’s Geschwätze bränge un deswäje heemlich valusse.
Wie hä noch ewwaleede, kam‘em em Dröm en Engel, vo Godd gescheggd, un saad:
„Josef, dü Sohn vom David, dü brüchsd kee Angsd ze honn, d’s Maria zür Fraa ze nämme;
dos Känd, wos unnerwäägs äss, kemmd vom Heilije Geisd.
D‘s krijjed en Junge, un dü gesd‘em da Name Jesus.
Hä wärd seimVulg Heil bränge un’s vo sein Sünde ree wäsche.“
Dos alles äss bassierd, dumedd wuahr wärd, wos insen Härr därch dä Prophed wesse lessd, dä saad:
Güggd her, de Junfraa kemmd ee Emstänne un krijjed en Junge,
un se nennen än Emmanuel. Dos heeßd: Godd medd ins.
Wie da Josef wach worde, dood hä, wos’m da Engel gesaad hadd, un nahm d‘s Maria als sei Fraa zü sech.
Hä dood awwa nedd merrem schloofe, birres da erschde Junge kreeje hadd. Un hä gabbem da Name
Jesus.







Weihnachtsevangelium nach Matthäus , I, 18 – 25. Beraten in einem Arbeitskreis der Redaktion des Online-Mitmachwörterbuches Wittgensteiner Platt
von Dr. Peter Kickartz, A. Althaus-Aderhold, Chr. Dellori, E. Dienst, A. Hackler, H. Parzinski, E. Pohl, K.H. Schneider, B. Stremmel, J. Voelkel
.
Die Weihnachtsevangelien nach Matthäus und Lukas.
In die Mundart Wittgensteins übersetzt von Dr. Peter Kickartz, Bad Berleburg – Hemschlar, postalisch: 52074 Aachen, Hans-Böckler-Allee 3.
In die Mundart von Bad Berleburg übertragen von Anne Schneider und Georg Bald.
Gestaltung und Vertrieb: Anke Althaus-Aderhold, Dorfstraße 23, 5731 Bad Berleburg – Alertshausen


 
Suchen
Zurück zum Seiteninhalt | Zurück zum Hauptmenü