Schella (Schüllar)
Die Geschichte vom "Bierloch."
Ee Schellaschem Platt vo Gerhard Fischer
Es wor ver ungefehr zwähunnert Johr, de Franzuse unnerm Napolejon harren dos ganze Laand unnerworfe
un woren itzd em Begreff, med ehrer gruße Armee no Rüsslaand ze marschiere. Ee Abdälinge wor ö hie bei ins, un die wullen gäre de Abkerzinge ewwa de Bärje nämme. Ee dämm Friehjohr wor es awwa veel om raane un de Wäje woren su nass,des se med äre schwere Waane un Kanoone e da Spor stegge blewen, weil de Schossie nuff nom Albrechtsbäag un newwa no Wändabäag noch gorned geböwwed wor. Su mejeden de Paare sech em Schlamm ab, und de Suldohre schullen ewwa dos schlaachte Wittjestener Wära.
Uff eem Waa harren se e gruß Fass full Bier lejje, un es kam su, des der uff eemol zür Seire emkibde un dos Fass runna schibbelde und med Schwung ewwan Grawe newwa mochde. De Suldohre wullens noch med de Hanne uffhaale awwa es wor als zü schwinne un so schibbelde un rulldes immer weirer e d's Dol runner. Wies bunne ogekumme wor, vasüchten ses noch werrer nuff ze schöwwe, awwa es wor doch zü schwer. Su lissen se es lejje, schullen un flüchden noch mieh und mochden sech do danned weira uff ären Wäg.
Summa un Wända vaging, e nöwwes Johr kam un worde werra aald, da Gänsta un de Hemmbääre woren ewwa d's Fass gewosse, su derres ned mieh ze säh wor. Em Summa druff wors waane hääß, un da aale Gäakheisa Schäfa hidde sei Schofe ganz e da Neh. Hä wusste vo nem Bernche bunne em Loch un su kreeg hä en waane Dorscht. Do mochte hä sech uf da Wäg runna därch de Striche un stiss uff äämol merrem Bää o dos Fass, wos noch imma bunne em Grund lag. Hä güggde un unnasüchdes rundremm, awwa es wor kän Stobbe orra e Loch ze säh, es wor horde schwer un sag su aus, wie wenn's noch vull weer. Hä wull doch zü gäre wesse, wos do ee dämm Fass drenne wor.
Derwäja kame om annere Morje werra zü der Stelle un brochde en Haama, en Määsel un en laange Schebba med. Domed hibb hä e Loch uwe ee dos Fass, roch dro un vadrehde de Öje! Su e schee Bier harre noch niemols geroche veel winger gedrunke. Un su hollde hä gläch merrem Schebba e maulfull Bier aus dämm Fass. Nää, suwos scheenes wull hä ganz haläne dränke, un nimmed anneres sull wos vo dem Fass erfohre. Nür om Owend, bu es werra heeme ging, kunne sech kaum noch uff de Bäne haale, un sein Wäg wor ö besje weira wie sust. De Leire o da Schossie horden dä Kärle ö noch schäpp sänge un wunnerden sech, waremm der orme Aale su sträwe wor.
Do mochden sech e poor Dache speera zwä jonge Borsche henna em her, vaschdeckelten sech awwa imma werra, su des da Aale vo en naud horde un sag, un kamen su imma weira o dos Loch dro un sachen en werra merrem Schebba dos Bier drenke. Med veel Hallo kroffen do de Borsche no em, da Schäfa kunn nür noch ärjerlich gügge un su horden de Gäakheisa z'erschde Mol vo dem Bierfass em diefe Grund. Zesamme kunnen se dos Fass werra no uwe uff de Wääg ärwe, es worde e Fest merrem Franzusebier gefeiert un seitdämm hääßt der diefe Grund veer Laangewesse "Dos Bierloch".