Chräsdaagsevangelien fer's Kerchspeel Römmelaand - online - Mitmachwörterbuch Wittgensteiner Platt

Suchen
Direkt zum Seiteninhalt

Hauptmenü:

Chräsdaagsevangelien fer's Kerchspeel Römmelaand

Chräsdaag




Un dos Känd lag ee da Röfe
Chräsdaagsevangelien
nu Matthäus un Lukas
ee Wittjesteener Mundoard fer’s
Kerchspeel Römmelaand
Vo Karl – Heinz Schneider







                                     Bonifatiuskirche Raumland Bild: Thomas Roth, Raumland                                             




































































































Sunsd woar ken Pladds ee dä Herberje

Aus'em  Evangelium nu Lukas (zweedes Kapidel, Verschde  1-7)

Ee dä Daage gab da Kaiser Augustus nen Befehl aus, wunu sech alle Weld registriere lusse müßde.
Derre earschde Vulkszehlinge worre derchgefiehrd, wie da Quirinus Laandfleejer vo Syrien woar.
Alle mochten sech uff da Wäg, em sech eeschreiwe ze lusse, jerer ee seiner Stood.
Su ö da Josef; hä ging vo da Stood Nazareth ee Galiläa nu Judäa, ee de Stood vom David, Bethlehem genannd.
Hä kam nämlich aus‘m Haus vom David un seiner Famielje.
Un hä wull sech eeschreiwe lusse med dämm Maria, wos em als Fraa zügesaad woar,
un bei dämm e Känd unnawägs woar.
Wie se nü du woarn, kam die Zeid, un‘s Maria kam nerra.
un äs brochde sein earschdgeburene Junge uff de Weld, weggelden ee Wennel,
un leeden ee de Röfe, weil sunsd ken Pladds ee dä Herberje woar.


„Ech sein de Maad vo insem Herr!“
Aus’m Evangelium nu Lukas (earschdes Kapidel, Verschde26-38)

Em sächsde Munad worre da Engel Gabriel vo God ee ne Stood ee Galiläa med dämm Name Nazareth gescheggd,
nu ner Jungfraa, die nem Mann med dämm Name Josef aus‘m Haus David vasproche woar.
Da Name vo dae Jungfraa äss Maria. Un da Engel kam bei ähr nee un saad:
„Sei gegrießt, dü Gnadenreiche !  Da Herr äss med deer, dech preisd ma unna de Weiwesleire.“
Wie‘s dos horde, kreegs en Schregge ewwa die Orede un ewwaleere, worres med dämm Grüsss uff sech hedd.
Du saad da Engel:  „Dü brüchsd kee Angesde ze hon, Maria. Düe hosd Gnade gefunne bei God.  
Dü kemmsd ee annere Emstanne un krijjest en Junge un dü waschd en Jesus heeße.
Hä wadd en gruße Mann un Sohn vom Allerheechsde gerüffe wäre.
God, da Herr ged‘m da Thron vo seim Vadda David,
hä regierd ewig em Haus David - un sei Herrschafd nemmd kee Eanne .“

Du saad's Maria werra dänn Engel: „Wie kann ma dos bassiere, wu ech doch ken Mann hon?“
Druff saad da Engel: „Da Heilijje Geist kemmd ewwa dech un de Kraft vom Allerheechsde ewwaschadded dech.  
Deswäje wadd dos Känd ö heilich un God sein Sohn genand wäre.  
D‘s Elisabeth, dei Vawandte, äss ee annere Emstanne un krijjed ee seim Aala noch en Junge.
Doss äss em sächsde Munad, wu‘s doch hiss, ‘s weer unfruchdbar.
Feer Godd äss kee Deng unmeechlich.“

Du saads Maria: „ Ech sein de Maad vo insem Herr,  
med mer sall's wäre wie dü gesaad hosd.“  Dunu ging dä Engel weg.



De Härdte un de Engelsbodschafd
Aus‘m  Evangelium nu Lukas (zweedes Kapidel, Verschde   8 – 20)

Un du woarn de Härdte ee da Gejend, die uff’m Fäld ewwanochdeden un Wache hillen bei ähren Herden.
Un gügge du:  Uff eemul stann en Engel mädde  unner enn, un de Herrlichkeed vo insem Herr emstrahlde enn;
un se harren gruße Angesde.  Da Engel saad awwa: „Ehr brüchd  kee Angesde ze hon!  
Ech hon e gürre Bodschafd fer üch, e gruße Freude fer‘s ganze Vulk.  
Haure äss üch ee da Stood vom David öwwen Redder gebure woarn. Hä äss Christus, da Herr.
Dos sall üch e Zeeche sei: Ehr fännd e Känd, geweggeld ee Wennel, ee ner Röfe lejje.“
Un uff eemul woarn bei daemm Engel e gruße Zoahl vo dä Heerscharen aus’m  Himmel. Die lobden Godd un sungen:

„Ehre God ee da Heeh un uff da Äre Freere dänn Mansche med gürrem Sinn.“


Wie de Engel vo de Härdte weg en Himmel nuff fiehren,  saaren de Härdte werrananna:  
„Mer gen iztd nu Betlehem un begüggen ins die Geschichde, die du bassierd äss un die da Herr ins hod wesse lusse.“
Un se mochden sech schwinne uff’n Wäg un  funnen‘s Maria un da Josef.
Un dos Känd lag ee da Röfe.  Wie se dos gesäh hadden, erzehlden se ewwerall, wos‘n vo dämm Junge gesaad woarn  woar.
Un alle die dos horden, staunden ewwa dos, woss‘n de Härdte erzehlden.
‘s Maria awwa behill alle die Worde un beweechde se ee seim Hazze.
Un de Härdte gingen zeregge,  lobden un rühmden God fer alles,
wos se gesäh un gehod hadden, su, wies‘n gesaad woarn woar
.


D‘s Maria beim Elisabeth
Aus‘m  Evangelium nu Lukas (earschdes Kapidel, Verschde 39 – 56)


Dumuls mochde sech‘s Maria schwinne uffen Wäg ee‘s Gebärje nu da Stood Juda,
ging em Zacharias sei Haus un grießde‘s Elisabeth.
Un du bassierde‘s, wie dos Elisabeth dämm Maria sein Grüß horde, dass dos Känd ee seim Leib hebbde.
Un da Heilije Geist kam ewwa‘s Elisabeth. Un‘s riff med laura Stämme un saad:
„Gelowed sad dü sei unna de Weiwesleire un gelowed sei sall ö dei Leiwesfruchd.  
Wie äss mer, dass de Mudda vo meim Herrn zü mer kemmd!  Gück her!
Wie ech dein Grüß horde, hebbde dos Känd ee meim Leib veer Freude.
Un glegglich bäst dü, wu dü geglöwed hosd, weil Werklichkeed wadd,
wos deer vo insem Herrn gesaad woarn äss.“

Du saad's Maria:
„Huug preisd mei Seele da Herr,
Un mein Geist juweld ewwa God, mein Redder.
Hä hod sein Blick gewoarfe uff sei kleene Maad!
Un gügg, vo iztd o rüffen mech alle Mansche glegglich,
Weil Grußes med mer gedoo hod da Mächdije,
Heilich äss Sein Name. Sei Erbarme med dä,  die‘n ehren,  
Gild fer immer un alle Zeid. Hä iewed Machd aus med seim Oarme
Un zastrawed, die ewwamierig un stulz sein.
De Mächdije steeßt hä närra vom Throhn
Un erheewed de Kleene. Die Hunga hon ewwaschedd hä med sein Gawe,
De Reiche scheggd‘e leer weg. Ee seiner Barmherzigkeed
Kemmerd‘e sech em sein Knaachd Israel,
Wie hä dos dä Aale vasproche hod,
Dämm Abraham un sein Leire, uff ewich.“

Un‘s Maria bleeb drei Munade bei emm, dunu ging‘s nu Heeme zeregge.


Dämm Jesus sei Geburd
Chräsdaagsevangelium nu Matthäus (earschdes Kapidel, Verschde 18 – 25)


Medd dämm Jesus seiner Geburd woar dos su: ‘s Maria, sei Mudda, woar dämm Josef vasproche.  
Beveer se zesamme zieh kunnen, zeichde sechs, dass ‘s Maria ee annere Emstanne woar - vom Heilije Geist.
Josef woar en ostannije Mann, wull’s ned ees Geschwatz bränge un deswäje heemlich valusse.
Wie hä noch su ewwaleere, begeendem em Dröm en Engel, vo God gescheggd, un saad:
“Josef, dü Sohn vom David, dü brüchsd kee Angesde ze hon, ‘s Maria als Fraa ze nämme.
Dos Känd, wos unnawägs äss, kemmd vom Heilije Geist. ‘s krijjed en Junge, un dü gesdem da Name Jesus.
Hä wadd seim Vulk Heil bränge un’s vo sein Sünde frei mache.”

Dos alles äss bassierd, damed wuahr wadd, wos insen Herr derch dä Prophet wesse lessd, dä saad:
 Güggd her, de Jungfraa kemmd ee Emstanne un krijjed en Junge, un se nennen en Emmanuel. Doss heesd:
Godd medd ins.

Wie da Josef wach worre, doore, woss’m da Engel gesaad had, un nahm’s Maria als sei Fraa zü sech.
Hä dood awwa ned meddem schloofe, berres da earschde Sohn kreeje had.  Un hä gabbem da Name
Jesus.










Weihnachtsevangelium nach Matthäus I, 18 – 25. Beraten in einem Arbeitskreis
der Redaktion des Online-Mitmachwörterbuches Wittgensteiner Platt von Dr. P.
Kickartz, A. Althaus-Aderhold, Chr. Dellori, E. Dienst, A. Hackler, H.  Parzinski, E.
Pohl, K,H. Schneider, B. Stremmel, J. Völkel
                                                                         *
Die Weihnachtsevangelien nach Matthäus und Lukas. In die Mundart Wittgen-
steins übersetzt und herausgegeben von Dr. Peter Kickartz ,Bad Berleburg –
Hemschlar, postalisch:  52074 Aachen, Hans- Böckler-Allee 3. In der Mundart
des Kirchspieles Raumland von Karl-Heinz Schneider. Gestaltung und Vertrieb:
Anke Althaus-Aderhold, Dorfstraße23, 57319 Bad Berleburg – Alertshausen.                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                    


 
Suchen
Zurück zum Seiteninhalt | Zurück zum Hauptmenü