Das alte Wittgensteiner Heimatlied
Von Florentine Goswin Benfer
Wittgestee, mei HemetlandcheGesunge vo: De Seddehetzer
(Wolfgang Fuhrmann, Armin Marburger,
Gerhard Mengel, Ulrich Weber, Kurt Wagner)
Wittgestee, mei Hemetlandche, met der Barje steller Rüh,
Engerm weire blo-e Himmel, äss kee Land sö schee wie dü.
Äss dein Borre noch sö oame, gett hä ins doch's liewe Brot,
deiner Mansche Harz schlehd woame, keener schwatzt vo seiner Not.
2. Wittgestee, mei Hemetlandche, wenn bei deer da Gänster blieht,
meechd ech alles hie verlosse, weils mech a dei Üwer ziehd.
Wees, ehm Grindche gehn de Glocke, va dämm liewe Härdeveh.
Jerer Ton, der wäll mech locke, "Komm nu Heeme" rüfen die.
3. Wittgestee, mei Hemetlandche, ewwervull äss mer mei Harz,
alles, was ech dün un dänke, hort e Frere deer un Schmärz.
Eens nür wünsch ech, daß ech gäre, wenn ech zü deÖjeO dün,
meechte da e deiner Äre, wie em Mudderoame rühn.
(Schreibweise in Elsoffer Platt nach Gerhard Mengel 1992, in: Elsoff. Lieder und Gedichte in Relsoffer Mundart