Chräsdaagsevangelium Alertshause - online - Mitmachwörterbuch Wittgensteiner Platt

Suchen
Direkt zum Seiteninhalt

Hauptmenü:

Chräsdaagsevangelium Alertshause

Chräsdaag

A l e r t s h a u s e n

Un dos Känd lag ee da Röfe


Chräsdaagsevangelien
no Lukas un Matthäus


ee Wittjestener Mundart fer
Alertshaus
Vo Kerstin Zacharias





Foto: Christian Womelsdorf


























Sust wor ken Pladds ee der Herberje
Aus’m Evangelium no Lukas (zweedes Kapidel, Vers 1 – 7)

Ee dä Daage gabb da Kaiser Augustus n Befehl aus, wono sech alle Weld registriere losse müssde.
Derre oschde Vulkszehlinge wodde dorchgefiehrd, wie da Quirinus Laandfleejer vo Syrien wor.
Alle mochden sech uff de Weg, em sech eeschreiwe ze losse, jeder ee seiner Stood.
So ö da Josef; hä ging vo da Stood Nazareth ee Galiläa no Judäa, no da Stood vom David, Bethlehem genannd.
Hä kam nämlich aus’m Haus vom David un seiner Familie.
Un hä wull sich eeschreiwe losse mem Maria, wos em als Fraa zügesaad wor un bei dämm e Känd engawägs woar.
Wie se nü do won, kam de Zeid, un’s Maria kam nerra.
Un äs brochde sein oschdgeborene Junge off de Weld, weggelden nen ee Windel un leede’n e de Röfe,
weil sust ken Pladds ee dä Herberje wor.

Ech sein de Maad vo insem Herr“
Aus’m Evangelium no Lukas (oschdes Kapidel, Vers 26 – 38)

Em sechsde Monad wodde da Engel Gabriel vo God ee ne Stood ee Galiläa merrem Name Nazareth gescheggd
no ner Jungfraa, die nem Mann med dämm Name Josef aus’m Haus David vasproche wor.
Da Name vo dä Jungfraa äss Maria. Un dä Engel kam bei em nee un saad:
„Sei  gegrießt, dü Gnadenreiche! Da Herr äss medd deer, dech preisd ma enger de Weiwesleire.“
Wie s dos hodde, kreegs en Schragge ewwa die Orede un ewwaleede, worres med dämm Grüß uff sech hadd.
Do saad da Engel: „ Dü müsst  kee Angesd honn, Maria. Dü host Gnade gefonge bei God.
Dü kemmest ee annere Emstanne un krijjest en Jonge, un dü waschd‘ n Jesus heeße.
Hä wadd en große Mann sei un Sohn vom Allerheechsde gerüffe wäre.
God, da Herr gedd dem da Thron vo seim Vadda David,
hä regierd ewig em Haus  David un sei Herrschafd hod kee Enge.“

Do saads Maria werra dä Engel: „Wie kann ma dos bassiere, wo ech doch kenn Mann honn?“
Do droff saad da Engel: „Da Heilije Geist kemmd ewwa dech un de Krafd vom Allerhechsde ewwaschadded dech.
Desweje wodd dos Känd ö heilich un God sein Sohn genannd wäre.“
D’s Elisabeth, dei Vawandte,  äss ee annere Emstanne un krijjed ee seim Aala noch en Junge;
dos äss em sächsde Monad, wo’s doch hiss, ‘s weer unfruchdbar.
Fer God äss naud unmechlich.“

Do saads Maria:  „Ech sein de Maad vo insem Herr;  
med mer salls wäre, wie dü dos gesaad hosd.“
Dono ging da Engel weg..











De Herte un de Engelsbodschafd
Aus’m Evangelium no Lukas (zweedes Kapidel, Vers 8 – 20)

Un do wonn Herte ee da Gejend, die off’m Feld ewwanochdeden un Wache hillen bei ährem Veeh.
Un gück do: Off eemol stand en Engel medde enger’n, un die Herrlichkeed vo insem Herr emstrahlde se;
un se hadden große Angesd. Da Engel saad awwa: „Ehr brüchd kee Angesd ze hon!
Ech hon e gürre Bodschafd fer üch, e große Freude fer’s ganze Vulk.  
Haure äss üch ee da Stood vom David üwwen Redder gebore won.
Hä äss  Christus, da Herr. Dos sall üch e Zeeche sei: „Ehr fänngd e Känd, geweggelt ee Windeln, ee ner Röfe lejje.“
Un off eemol wor bei demm Engel e große Zohl  vo dä Heerscharen aus’m Himmel. Die loweden God un songen:

„Ehre sei God ee da Heeh un off da Ääre
Frieden dä Mansche met gürrem Sinn.“

Wie de Engel vo dä Herte weg en Himmel noff fiehren, saden de Herte werrraenanna:
„Mer genn alleweil no Bethlehem un begüggen ins die Geschichde, die do bassierd äs un die da Herr ins hodd wesse losse.“
Un se gingen schnell un fungen bere, ‘s Maria un da Josef un dos Känd ee da Röfe.
Wie se dos gesäh hadden, erzehlten se ewwaall, wos’n vo dämm Junge gesaad won wor.
Un alle, die dos hodden, staunden  ewwa dos, wos’n de Herte erzehlden.
D‘s Maria awwa behill alle die Wodde un bewegde se ee seim Herze.
Un de Herte gingen zeregge, loweden un rühmden God fer alles,
wos se gesäh un gehodd hadden, so, wies’n gesaad won wor.


D‘s Maria beim Elisabeth
Aus’ m Evangelium no Lukas (oschdes Kapidel, Vers 39 – 56)

Domols mochte sich‘s Maria schnell uff’n Wäg e’ds Gebirje no dä Stood Juda,
ging em Zacharias sei Haus un grießt d’s Elisabeth.
Un wie ‘s Elisabeth der Grüß vom Maria hodde, do doot dos Känd ee seim Leib hebbe.
Un da Heilije Geist kam ewwa ’s Elisabeth un’s riff med laura Stimme un saad:
„Gelowed sadd dü sei ennger de Weiwesleire un gelowed sei sall ö dei Leiwesfruchd.
Wie äss mer, dess de Modda vo meim Herr noh mer kemmd! Gück her!
Wie ech dein Grüß hodde, hebbde dos Känd ee meim Leib ver Freude.
Un glecklich bäsd dü, wo dü geglöwed host, weil Wogglichkeed wod,  
wos deer vo insem Herr gesaad wonn äss.“

Do saad ’s Maria:
„Hog preisd mei Seele da Herr,
Un mein Geist  juweld ewwa God, mein Redder,
Hä hodd sein Blick geworfe off sei kleene Maad!
Un guegg! Vo jetz o rüffen mech alle Mansche glecklich,
Weil Großes med mer gedoo hodd da Mächdije,
Heilich äss sein Name;  sei Erbarme med dä, die‘n ehren,
Gild fer immer un alle  Zeid.
Hä iewed Gewaald med seim Oarme;
Un zastrawed, die ewwamüdig un stolz sein.
Da Mächdijje steeßt hä närra vom Trohn
Un erheewed de Kleene.
Die Hunga honn ewwaschedd hä medd sein Gawe,
De Reiche scheggde leer weg.
Ee seiner Barmherzigkeed
Kemmer ’de sech em sein Knaachd Israel,
Wie hä dos dä Aale vasproche hodd,
Dämm Abraham un sein Leire, of ewich.
Un’s Maria bleeb drei Monade bei em, dono gings no Heeme zeregge.


Dämm Jesus sei Geburd
Aus’ m Evangelium no Matthäus (orschdes Kapidel, Vers 18 – 25)

Merrem Jesus seiner Geburd wor dos so: D‘s Maria, sei Modda, wor’m Josef versproche.
Ehe se zesammmezieh kunnen, zeichde sech’s,  des ‘s Maria ee annere Emstänne wor – vom Heilije Geist.
Josef  wor en ostannije Mann, wull’ ‘s net ee d’s Gerede bränge un dewäje hemlich valosse.
Wie hä noch so ewwalede, begande’m em Dröm en Engel, vo God gescheggd, un saad:
„Josef, dü Sohn vom David, dü müsst  kee Angesd hon, d’s Maria  zür Fraa ze nämme.
Dos Känd,  wos  engawägs äss, kemmd vom Heilije Geist.  
’s krijjed en Jonge, un dü gest em da Name Jesus. Hä  wodd seim Vulk Heil bränge un ’s vo sein Sünde frei mache.“
Dos alles äss bassierd, domed wohr wodd, wos insen Herr dorch dä Prophet wesse lesst,  dä saad:
Güggd her, de Junfraa kemmd ee Emstanne un krijjed en Junge, un se nennen n’n Emmanuel.
Dos heeßd: God med ins.
Wie da Josef wach wodde, doore, wos ’m da  Engel gesaad had, un nahm  ‘s Maria als sei Fraa zü sech.
Hä hill sech awwa ganz zeregge, berres da oschde Junge kreeje had. Un hä gabb em da Name Jesus.





Weihnachsevangelium nach Matthäus I, 18 – 25. Beraten in einem Arbeitskreis der
Redaktion des Online-Mitmachwörterbuches Wittgensteiner Platt von Dr. P. Kic-
kartz, A. Althaus-Aderhold, Chr. Dellori, E. Dienst, A. Hackler, H.Parzinski, E.
Pohl,K,H. Schneider B. Stremmel, J. Voelkel
*
Die Weihnachtsevangelien nach Matthäus und Lukas. In die Mundart Wittgen-
steins übersetzt und herausgegeben von Dr. Peter Kickartz, Bad Berleburg –
Hemschlar, postalisch:  52074 Aachen, Hans-Böckler-Allee 3. In der Mundart von
Alertshausen von
Kerstin Zacharias. Gestaltung und Vertrieb:
Anke Althaus-Aderhold, Dorfstraße 23, 57319 Bad Berleburg – Alertshausen


 
Suchen
Zurück zum Seiteninhalt | Zurück zum Hauptmenü