Birkelbach: Da Dabezierer - online - Mitmachwörterbuch Wittgensteiner Platt

Suchen
Direkt zum Seiteninhalt

Hauptmenü:

Birkelbach: Da Dabezierer

Ortschaften
Da Dabezierer

Hurra, es äs bassiert!
Mer hon die Wohninge dabeziert,
wos hon ech gescholl un geschwäzt, wie’n Bäre,
ech kann öch saa, dabeziere äss schwer.
Neilich saad mei Adelheid, die aale Dabete sein ech leed.
Mer renovieren, morn geds los, dä Gedanke fonn mei Aales ganz famos.-
Monsemorje, beim eschde Gickelkreh, fange mer o med da Quatscherei
Züescht, dos wer ech ganz genau,
schneire mer die Dabete e Bohne, so saad mei Fraa.
Do stanne mer nü un hon geracht zü zwed,
mer hadden zah Rolle Dabete je 60 breed,
dos mächt off 5 Meter …..fast …..ungefehr,

Ech kann öch saa, dabeziere, dos es schwer.

Dodrof saad mei Fraa, dü gesd of de Ledder,
sonst komme mer ewerhöbt ned weirer.
Sie dreckde mer den Eemer med Kleister ee de Haand,
do, dä verdeelsde jezet o der Waand.
Dü nemmest de Dabete un ziehst se schee glood,
wos unne zü lang äss, dos schneire mer ab.
Gesaad, gedoo, so fange mer o,
grood wore’mer bei der sewwende. Bahn,
do wodde de aschde schon werrer munder,
un rutsche ganz langsam de Wand werrer renger,
un de zwede und drädde henner her.

Ech kann öch saa, dabeziere, dos es schwer.

Mei Frau sprong schwenge hen und wull se noch fange,
un schon doot se em Eemer med Kleister hänge.
Ech riff noch „Bas of“! Doch es wor schon ze speere,
sie lag ee der Brie un owe droff de Dabete.
Ech häd se om liwwest …….doch ech had ke Gewähr.

Ech kann öch sa, dabbeziere dos es schwer.

Obwohl ech föllich schuldlos, trof mech de Mohninge,
ech wer en Blödmann un häd sowieso ke Ohninge.
Se gückte de Dabete o un saad ganz entsedzd,
„So, jetzt wad einfach genald.“
Se greg der Haamer un peilte o de Waand,
dobei had se den Nal verkehrt ee der Hand.
Hi gück mol, sad se, „itzet kemmd de Pleite, „
dä hod jo der Kopp of der verkehrte Seire.
Ech saad: „Dü host zü wing Verstand, „
dos äs doch en Nal fer die andere Wand.
Loss mech mol prowiere, geb mer den Haamer mol her.

Ech kann öch sa, dabeziere dos äs schwer.

Do hon ech gehaamert un geklobbt wie’n Schüster,.
Naal of Naal und Moster of Moster.
No 31/2 Stonne, do wor ech’s leed,
da Haamer wor hees und der Dömme wor platt.
Drei Kilo Naale, die hon ech verbrücht,
de Waand sag aus wie vo Flijje beschässe.
Die neue Dabete, die hing kreuz und quer.

Ech kann öch saa, dabeziere es schwer.

Gott sei Dank hod mei Adelheid en praktische Sänn,
hängd o jeden Naal e Beldche hen,
lejnds löjrer Kalanner, dos seid jo en Blänne,
rachds die Oma, de Dande der Oma un de Känne.
De neuje Dabede seid kenner mieh.

Ech kann öch saa, dabeziere dos äs schwer.

Züm Schluß hommer noch de Fänster lackiert,
awwa do äss ins e großes Maleer bassiert.
Normal äs Fensterstriche fer mech ke Problem,
nür der Rahme vo däusse, dos äs unogenehm.
Ech saad: "Ech wäll ned, ech hon kee Kurasche,“
so e schmoles Brädche, un dos ee da sewede Etaasche.
Nü mach kenn Ärjer so saad se,
ech wäll der jo helfe un wees ö schon wie…!
Mer nämmen de Deere vom Klererschraang,
die kämmd quer of de Fensterbaang.
Dü strichesd da vo däusse un brüjesd kee Angesde ze hon,
ech haalen vo änne dos Gejegewechde.
Ee der eene Haand da Bensel un vom Lack der Rest,
med der annere Haand haale ech mech fesde.
Of eemol, mer wor em Maje ganz flau,
unne gähnde der Abgrund un dränne gähnde mei Fraa.
Do brellde se schon vo änne raus:
„Saa, bäste baale faddich, wie seid’s da aus?“
Ech brellde, prima mer gefälld’s ……..Do schelldes ……..
Mei Fraa sprong vom Bräd, wull gügge, wer kemmt.
Med mer gings abwärds, mer flattert dos Hemd,
un ech landete klatsch of meim Laib,
gäh der Hausdere – em Rosestrüch.
Mer wor vern Öje himmelblo,
do erschenn e der Deere mei neischirije Frau.
Un frore med dem dommste Geseschde vo der Welt,
„Wos mäjest Dü da hi unne, host dü geschellt?“

Awer itzet sei mer faddich, so ungefehr,
nür en gelander Dabezierer müss her,
un wenn ehr mech frood, da saan ech frei raus:
„Dabeziere äss ganz einfach, prowiert’s mol aus! „



 
Suchen
Zurück zum Seiteninhalt | Zurück zum Hauptmenü